"คำยืมจากภาษาชวา-มลายู"

           ไทยมีอนาเขตติดต่อกับชวา-มลายู มีสัมพันธ์กันมาช้านานตั้งแต่สมัยสุโขทัย   โดยพ่อขุนรามคำแหง
  ได้เคยขยายอาณาเขตการปกครองออกไปจนถึงแหลมมลายู เรืองอิเหนาและเรื่องดาหลัง
  ก็เป้นเรื่องราวของชาวชวาและมีภาษาชวาเข้ามาปะปนมากมายจาก
  บทพระราชนิพนธ์ทั้ง ๒ เรืองนี้

           ลักษณะภาษาชวา-มลายู
           ภาษาชวา-มลายูมีลักษณะเป็นคำติดต่อ การสร้างคำใหม่   ทำได้โดยวิธีการเติมหน่วยคำลงไปในคำเดิม
  มีทั้การเติมหน่วยคำเดิมและการเติมหน่วายคำหลัง   นอกจากนี้ยังมีคำสร้างคำด้วยคำประสมและซํ้าคำเช่นเดียวกับภาษาไทย
  โดยการเอาความหมายหักไว้ด้านหน้าคำ ความหมายรองไว้ด้นหลัง   การซํ้าเสียงแบบการซํ้าคำยังทำให้เกิดคำใหม่

ถัดไป